عوامل خطر کودک آزاری: مطالعه ای در واحد حمایت های روانی و اجتماعی کودک و خانواده در بیمارستان کودکان شهر بندرعباس

مقدمه: کودک­آزاری و مسامحه از جمله پدیده­هایی هستند که آسیب­های جبران ناپذیری را بر سلامت جسمی و روانی کودکان تحمیل می­کنند. این مطالعه، به بررسی تعدادی از عوامل جمعیت­شناختی و عوامل خطر در کودک و والدین و هم­چنین رابطه­ی آن­ها با سوءرفتار با کودک پرداخته است.  روش­کار: جامعه­ی آماری این پژوهش توصیفی-همبستگی تمام مردان دارای سوءمصرف مواد بودند که در آذر 1390 به مراکز ترک اعتیاد در شهر اردبیل مراجعه می­کردند. نمونه­ای به حجم 100 نفر (80 نفر معتاد به تریاک، 20 نفرمعتاد به هروئین) با روش نمونه­گیری خوشه­ای انتخاب شد. آزمودنی­ها، پرسش­نامه­های ناگویی خلقی تورنتو و هوش معنوی کینگ را تکمیل کردند. سپس داده­ها با استفاده از شاخص­های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و روش رگرسیون هم­زمان و گام به گام،  تحلیل شدند.  یافته­ها: دختران (01/0p<)، کودکان زیر 4 سال (01/0p<)، فرزندان دوم و سوم (01/0p<)، کودکان سالم (01/0p<)، فرزندان مادران خانه­دار (05/0p<)، کودکان والدین کم­سواد (001/0p<)، فرزندان پدران جوان (01/0p<)، فرزندان خانواده­های کم­درآمد (001/0p<) و سوءمصرف­کنندگان مواد (001/0p<) بیشتر مورد غفلت قرار گرفتند. در حالی که پسران (05/0p<)، کودکان بالای 4 سال (05/0p<)، فرزندان مادران شاغل (01/0p<) و فرزندان خانواده­های با درآمد متوسط (05/0p<)  بیشتر در خطر کودک­آزاری عاطفی و جسمانی بودند.  نتیجه گیری: دست­یابی به یافته­هایی که مشخص می­کند عوامل خطر متفاوت، انواع متفاوتی از سوء­رفتار با کودک را در پی دارند، باعث ارتقاء اثربخشی و کارآیی مداخلات و برنامه­های پیشگیرانه از سوء­رفتار با کودکان می­گردد.